Zakaz importu do Unii Europejskiej ryb z krajów zajmującymi się nielegalnymi połowami.

Dnia 14 października 2014 r. UE zaproponowała wprowadzenie zakazu importu ryb ze Sri Lanki w reakcji na nielegalne połowy. Zakaz ten ma wejść w życie w styczniu 2015 r.- po upływie trzech miesięcy od opublikowania decyzji w Dzienniku Urzędowym UE.

Walka Unii ze wskazanym wyżej procederem sprowadza się przede wszystkim do  ochrony siedlisk morskich. Ponadto, nielegalne połowy grożą wyczerpaniem zasobów rybnych, a także działają na szkodę rybaków, którzy prowadzą połowy zgodnie z przepisami, osłabiając nadmorskie społeczności, szczególnie w krajach rozwijających się. UE prowadzi prace nad likwidacją luk prawnych, które umożliwiają czerpanie zysków nielegalnym operatorom.

Zakaz importu ryb ze Sri Lanki zaproponowano, ponieważ zgodnie z oceną Komisji, Sri Lanka nie zajęła się w wystarczającym stopniu likwidacją nieprawidłowości zidentyfikowanych w listopadzie 2012 r. Oznacza to, iż nie przewidziała wystarczających środków odstraszających dla floty pełnomorskiej, nie przestrzegała przepisów międzynarodowych i regionalnych dotyczących rybołówstwa. Ponadto, nie posiada odpowiedniego systemu monitorowania statków. Należy jednak zauważyć, iż w 2013 r. do UE zaimportowano ze Sri Lanki 7,4 tys. ton ryb o łącznej wartości 74 mln euro.

UE cieszy jednak poprawa sytuacji w innych krajach. Dotyczy to Belize, Fidżi, Panama, Togo i Vanuatu, które wraz ze Sri Lanką w listopadzie 2012 r. otrzymały formalne ostrzeżenia od UE. Kraje te podjęły konkretne środki, aby zlikwidować stwierdzone nieprawidłowości. Przykładowo, Belize wykazało wolę zreformowania ram prawnych i przyjęcia nowego zestawu przepisów związanych z kontrolą, inspekcją i monitorowaniem statków. W związku z tym, Komisja zaproponowała usunięcie Belize z wykazu niewspółpracujących państw trzecich w zakresie zwalczania nielegalnych połowów, analogicznie tyczy się to Fidżi, Panamy, Togo i Vanuatu.

Szacuje się, że nielegalne połowy stanowią co najmniej 15 proc. wszystkich połowów. W związku z tym w 2010 r. zaczęły w UE obowiązywać przepisy, których celem jest zapobieganie sprzedaży w Europie nielegalnie złowionych ryb. Zostały one ujęte w rozporządzeniu unijnym, które weszło w życie 1 stycznia 2010 r. w sprawie zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania. Zostały w nim wyznaczone zadania dla Komisji, która ma ściśle współpracować z zainteresowanymi stronami, wskazano produkty rybołówstwa morskiego, które zostały zatwierdzone jako legalne. Ponadto,  przewiduje możliwość umieszczenia na czarnej liście państw, które tolerują nielegalne połowy, a także określa kary proporcjonalne do wartości ekonomicznej takich połowów m.in. poprzez pozbawienie ich wszelkich zysków.

Obecna poprawa sytuacji w pięciu krajach cieszy UE, co można zaobserwować w wypowiedzi  komisarz ds. gospodarki morskiej i rybołówstwa Marii Damanaki „Postępy, których dokonało Belize w swoim systemie kontroli rybołówstwa od czasu otrzymania czerwonego światła, pokazują, że walka UE z nielegalnymi połowami jest skuteczna. Sformalizowana współpraca z UE pomogła temu krajowi przejść na zrównoważone połowy. To samo tyczy się Fidżi, Panamy, Togo i Vanuatu. Pozytywne podejście tych krajów powinno służyć za wzór innym krajom znajdującym się w podobnej sytuacji”.

Aleksandra Kłodawska - członkini KN Futurum Europae

Skargi z powodu uchybień Państw Członkowskich - listopadowe decyzje Komisji Europejskiej gotowe.

Zgodnie z art. 17 TUE, jednym z czołowych zadań Komisji Europejskiej jest nadzorowanie stosowania prawa Unii pod kontrolą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Właśnie dlatego mówi się o tym organie jako o „strażniczce traktatów”. Jak co miesiąc, dn. 26 listopada br. w Brukseli , Komisja przyjęła pakiet decyzji dotyczących uchybień zobowiązań Państw Członkowskich.

Uchybienia- charakter

Uchybienie Państwa Członkowskiego może mieć podłoże prawne – związane z ustawą, decyzją administracyjną, lub faktyczne, wynikające przykładowo z określonej decyzji administracyjnej. Może ono wiązać się z działaniem, takim jak uchwalenie dokumentu niezgodnego w prawem unijnym albo postawą bierną, która może polegać na opóźnianiu wdrożenia dyrektywy do prawa krajowego. Działanie to musi być przypisane danemu państwu, a więc może ono dotyczyć władz szczebla krajowego, regionalnego i lokalnego. 

Postępowanie w sprawie uchybienia

Skargę na uchybienie Państwa Członkowskiego do Trybunału Sprawiedliwości  może wnieść każde Państwo Członkowskie, co zostało zapisane w art. 259 TFUE. Zanim jednak skarga ta zostanie wniesiona, Państwo skarżące powinno wnieść sprawę do Komisji, która w okresie trzech miesięcy od jej otrzymania wydaje uzasadnioną opinię. Jednakże, w większości przypadków skargi o uchybienie zobowiązaniom wnoszone są przez Komisję (art. 258 TFUE). Pierwszym podejmowanym przez nią krokiem jest tzw. wezwanie do usunięcia uchybienia, czyli skierowanie uzasadnionej opinii do państwa, któremu zarzuca się zaniedbanie. Państwo to ma określony czas – zazwyczaj dwa miesiące – na odpowiedź, naprawienie sytuacji i wdrożenie odpowiednich środków w tym celu. Jeśli jednak odpowiedź będzie nadal niezadowalająca dla Komisji, przesyła ona do Państwa formalne wezwanie do zapewnienia zgodności z prawodawstwem unijnym – tzw. uzasadnioną opinię. Na jej podstawie państwo zobligowane jest do poinformowania Komisji o środkach podjętych w celu zastosowania się do wcześniejszego wezwania usunięcia uchybienia.  Na to zadanie Państwo ma także najczęściej dwa miesiące. W przypadku gdy państwo nie zapewni zgodności z prawem UE, Komisja może podjąć decyzję o skierowaniu sprawy do Trybunału Sprawiedliwości.                    

                                                                                                 

Listopadowe decyzje

Pod koniec miesiąca Komisja, pod przywództwem nowego przewodniczącego, Jean-Claude'a Junckera, przyjęła 205 decyzji, wśród których znajdują się 32 uzasadnione opinie, oraz 6 decyzji dotyczących skierowania spraw do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Sprawy te dotyczą różnych sektorów. Państwa przeciw którym została skierowana skarga do Trybunału to Austria, Grecja, Hiszpania, oraz Irlandia. Spośród tej czwórki, Hiszpania została pozwana aż trzykrotnie za następujące uchybienia zobowiązań:                                                                                                               

1. podatki - różnica w przepisach podatkowych dyskryminuje inwestycje w dług publiczny wydany w innych państwach członkowskich UE lub państwach EOG;                                                                               

2. podatki - dyskryminacyjne przepisy podatkowe dotyczące inwestycji w przedsiębiorstwa zagraniczne; spółka hiszpańska, która inwestuje w spółkę zagraniczną, jeżeli chce skorzystać z ulgi podatkowej, musi spełnić więcej warunków, niż w przypadku inwestycji krajowej;                                                                     

3. środowisko - brak zapewnienia właściwego oczyszczania ścieków, co stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego.

Przeczytaj więcej na stronie Komisji Europejskiej

Anna Król – członkini KN Futurum Europae

Artykuł do przeczytania także na portalu student.lex.pl

Ramy prawne i podstawowe zasady funkcjonowania unii bankowej.

Art. 127 ust. 6. Trakatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada może powierzyć Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania dotyczące polityk w dziedzinie nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i innymi instytucjami finansowymi, stał się podstawą do ustanowienia unii bankowej. Osią jej funkcjonowania jest jednolity mechanizm nadzorczy przewidziany w Rozporządzeniu Rady nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. (Dz.U. L 287/63 z 29.10.2013). Akt ten, powszechnie obowiązujący w państwach członkowskich należących do eurogrupy, daje możliwość dobrowolnego przystąpienia do mechanizmu również krajów, których walutą nie jest Euro.

Europejski Bank Centralny przez ostatni rok przyjmował akty prawne dostosowujące ramy jego funkcjonowania do zadań wyznaczonych Rozporządzeniem 1024/2013. Od początku listopada zaczął wykonywać swoje kompetencje w omawianej materii, a start unii bankowej poprzedziły tzw. stress testy 130 największych banków strefy Euro. Przeglądy nadzorcze dokonywane są we współpracy z Europejskim Urzędem Nadzoru Finansowego i mają na celu ustalenie, czy zasady, strategie, procedury i mechanizmy wprowadzone przez instytucje kredytowe, a także fundusze własne utrzymywane przez te instytucje, zapewniają prawidłowe zarządzanie ryzykiem i jego pokrycie.

Na podstawie przeprowadzonych testów Europejski Bank Centralny uprawniony jest do nakładania na instytucje kredytowe szczególnych dodatkowych wymogów w zakresie funduszy własnych, wymogów dotyczących publikacji czy w końcu wymogów w zakresie płynności finansowej.  Może w szczególności wymusić na nich podwyższanie kapitału i utrzymywanie wysokich norm kapitałowych.

EBC kontroluje także w porozumieniu z państwami członkowskimi  wnioski o udzielenie zezwolenia na podjęcie działalności instytucji kredytowej, a w przewidzianych w Rozporządzeniu przypadkach może takie zezwolenie cofnąć. Poprzez ocenę nabycia znacznych pakietów akcji instytucja frankfurcka utrzymuje ponadto kontrolę nad przepływu kapitału w sektorze bankowym. Skuteczność działania Europejskiego Banku Centralnego zapewnia uprawnienie do nakładania na instytucje kredytowe kar administracyjnych w wysokości maksymalnie 10 % całkowitego rocznego obrotu.

Planowaniem i wykonywaniem zadań powierzonych Europejskiemu Bankowi Centralnemu zajmuje się Rada do Spraw Nadzoru. Poprzez jej ustanowienie dokonano rozdzielenia funkcji kontrolnych od pierwotnych i tradycyjnych zadań związanych z polityką pieniężną. Posunięcie to należy uznać za korzystne z punktu widzenia przejrzystości ram instytucjonalnych europejskiego banku banków.

Polska nie wyraziła dotąd woli uczestniczenia w mechanizmie, pozostawiając funkcje sprawowania kontroli nad instytucjami kredytowymi Komisji Nadzoru Finansowego. Ta jednak ma w przyszłości posługiwać się standardami nadzoru przyjmowanymi przez EBC.

Więcej informacji dostępnych jest pod tym adresem.

Artykuł do przeczytania także na portalu student.lex.pl

Jakub Kruczek, doktorant UAM

Wspólna polityka rolna jako instrument ochrony przed niestabilną sytuacją gospodarczą Europy

Koło Naukowe Futurum Europae jest w trakcie organizacji ogólnopolskiej konferencji naukowej zatytułowanej "Wspólna polityka rolna jako instrument ochrony przed niestabilną sytuacją gospodarczą Europy". Konferencja ma na celu podsumowanie ponad 50 letniej historii funkcjonowania Wspólnej Polityki Rolnej, omówienie jej obecnego kształtu poprzez analizę aktualnie obowiązujących przepisów, a także próbę zakreślenia możliwej jej reformy, która mogłaby wpłynąć na poprawę skuteczności ochrony tego sektora gospodarki w razie zaistnienia podobnej sytuacji politycznej w przyszłości.

Konferencja odbędzie się 16 stycznia w godzinach 8 - 15 w sali 4.8 Collegium Iuridicum Novum. 

Wszystkich zainteresowanych wzięciem udziału w wydarzeniu, zarówno w roli prelegentów, jaki słuchaczy zachęcamy do odwiedzenia bloga poświęconego wydarzeniu. 

O konferencji przeczytają Państwo także na portalu student.lex.pl 

Komisja Europejska chce zmian w zakładaniu oraz prowadzeniu małych i średnich przedsiębiorstw

8 września 2014 r. rozpoczęły się, prowadzone przez Komisję Europejską, konsultacje społeczne w sprawie Small Business Act (dalej SBA) w latach 2015 – 2020, którego celem jest wzmocnienie europejskiej polityki na rzecz wsparcia małych i średnich przedsiębiorstw (dalej MŚP) na terenie Unii Europejskiej. 

Sektor MŚP jest silnie wspierany przez inicjatywy europejskich instytucji, w tym Komisji i Parlamentu, od 2000 r., czyli momentu ogłoszenia Strategii Lizbońskiej (dalej SL) na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Około 21 mln MŚP funkcjonujących w ramach Unii Europejskiej tworzy obecnie 58 % wartości dodanej, zatrudnia 87 mln ludzi i odpowiada za 85 % nowych miejsc pracy netto. MŚP odgrywają również kluczową rolę w ogólnej strategii reform Komisji „Europa 2020” oraz jej głównych inicjatywach, w szczególności tych, które dotyczą polityki przemysłowej.

Pierwszym krokiem w kierunku urzeczywistnienia SL było opublikowanie dnia 25 czerwca 2008 r. przez Komisję Europejską komunikatu „Think Small First. A Small Business Act for Europe”, zawierającego propozycję spójnej strategii wobec MŚP. Następnie w 2011 r. wydano raport z dwuletniego procesu implementacji postulatów SBA, który przewidywał skupienie dalszych działań na ułatwianiu MŚP dostępu do finansowania oraz zachęcaniu i wspieraniu ich w czerpaniu korzyści z dostępu do rynków. 

Wśród zaproponowanych dotychczas działań znalazły się m.in.:

1) poprawa warunków dla tworzenia przedsiębiorstw (w szczególności możliwość utworzenia nowej firmy w przeciągu 3 dni obniżenia kosztów z tym związanych 100 euro);

2) uproszczenie reguł administracyjnych (m.in. test MŚP dla wszystkich nowych propozycji legislacyjnych i utworzenie tzw. jednego okienka);

3) ułatwienie dostępu do kapitału (m.in. gwarancje bankowe UE dla pożyczek dla MŚP, uproszczenie reguł dostępu MŚP do funduszy unijnych);

4) poprawa dostępu do rynków państw trzecich (m.in. intensyfikacja działań dotyczących zwalczania nieuczciwych praktyk handlowych).

Potrzeba rozwiązania problemu niedoboru wykwalifikowanych pracowników stanowi obecnie piąty priorytet z inicjatywy przedstawicieli ds. MŚP. 

Ponadto, wśród najnowszych propozycji Komisji warto wymienić:

1) przyjęcie rozporządzenia UE w sprawie uproszczeń regulacyjnych, zapewniającego ograniczenie czasu potrzebnego na założenie nowego przedsiębiorstwa do trzech dni i kosztów do 100 euro, możliwość uzyskania niezbędnych pozwoleń w ciągu jednego miesiąca, wprowadzającego obowiązek stosowania „testu MŚP” lub równorzędnego systemu we wszystkich państwach członkowskich oraz zapewniającego skrócenie okresu umarzania i spłaty zadłużenia po ogłoszeniu upadłości do maksymalnie trzech lat;

2) zbadanie możliwości obniżenia kosztów transakcji/opłat dla MŚP, aby ułatwić im dostęp do własności przemysłowej i intelektualnej;

3) zachęcanie państw członkowskich do przyjmowania uproszczonych systemów podatkowych dla nowo tworzonych przedsiębiorstw w fazie rozwoju, z myślą o ograniczaniu obciążeń administracyjnych oraz przyspieszeniu procesu rozpoczynania działalności;

4) rozwijanie alternatywnych źródeł finansowania we współpracy z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym.

Aktualnie Komisja Europejska zbiera propozycje rozwiązań, które mogły by zostać wprowadzone do unijnego prawa w latach 2015 – 2020. Zainteresowani przedsiębiorcy, osoby fizyczne planujące otworzyć swój pierwszy biznes, a mające pomysł na to jak usprawnić tworzenie MŚP, wspierać ich konkurencyjność, a także doprowadzić do zwiększenia ich zatrudnienia, jak również przedstawiciele władz samorządowych i centralnych, mogą wypowiedzieć się za pomocą internetowego formularza zamieszczonego na stronie KE. Po zamknięciu konsultacji publicznych Komisja przeanalizuje otrzymane odpowiedzi i opublikuje sprawozdanie zawierające ich podsumowanie. W oparciu o nie przygotowany zostanie wniosek w sprawie nowego programu SBA, który ma zostać przyjęty w pierwszej połowie 2015 r. 

Termin przesyłania własnych propozycji mija 15 grudnia 2014 r.

Formularz dostępny jest pod adresem:

FORMULARZ

Z kolei cały dokument dotyczący konsultacji publicznych w sprawie Small Business Act we wszystkich językach urzędowych Unii, w tym po polsku, jest do pobrania pod adresem:

SMALL BUSINESS ACT

Kamil Kłopocki, prawnik w WBW Weremczuk Bobeł & Wspólnicy Kancelaria Radców Prawnych sp. jawna, prezes KN Futurum Europae

Artykuł do przeczytania także na portalu student.lex.pl

Wybory na okupowanym wschodzie Ukrainy naruszeniem Protokołu Mińskiego

2 listopada 2014 r. na wschodniej Ukrainie, w  samozwańczych Donieckiej Republice Ludowej (DRL) i Ługańskiej Republice Ludowej (ŁRL), odbyły się tzw. wybory deputowanych do parlamentów oraz władz lokalnych. 

Wydarzenia te stanowiły jawne naruszenie ukraińskiego prawa, w tym w szczególności konstytucji, a także  Protokołu Mińskiego z 5 września 2014 r. Pod tym drugim dokumentem, którego pełna nazwa brzmi  „Protokół po wynikach konsultacji Trójstronnej Grupy Kontaktowej dotyczącej wspólnych kroków, skierowanych na wdrożenie Planu Pokojowego prezydenta Ukrainy P. Poroszenko i inicjatyw prezydenta Rosji W. Putina”, podpisy złożyli były prezydent Ukrainy - Leonid Kuczma,  ambasador OBWE Heidi Tagliavini,  ambasador Federacji Rosyjskiej na Ukrainie – Michail Zurabow i „reprezentanci”  DNR i LNR Oleksandr Zacharczenko oraz Ihor Płotnickij. Szczegółowo o trybie przeprowadzenia wyborów władz lokalnych na tych terytoriach mówiły punkty 3 oraz 9 wspomnianego dokumentu. Stanowiły one, że decentaralizacja władzy oraz przeprowadzenie przedterminowych wyborów władz lokalnych nastąpi drogą przyjęcia specjalnie w tym celu uchwalonej ustawy „O tymczasowym porządku lokalnego samorządu w oddzielnych rejonach obwodów Donieckiego i Ługańskiego".

W celu dotrzymania porozumień z Mińska, Rada Najwyższa Ukrainy dnia 16 września 2014 r., na posiedzeniu, które odbyło się w tzw. trybie zamkniętych drzwi oraz przy wyłączonej tablicy, uchwaliła ustawę „O specjalnym porzadku lokalnego samorządu w oddzielnych rejonach obwodów Donieckiego i Ługanskiego”, którą poparło 277 deputowanych 450 osobowego parlamentu.  
Art. 10  ust. 2  wyżej wymienionej ustawy stanowił, że wybory do władz lokalnych odbędą się 7 grudnia 2014 r. Z kolei wybory deputowanych do Rady Najwyższej zaplanowane zostały wcześniej, na dzień 26 października. Pomimo wcześniejszych uzgodnień, władze DRL  i LNR odmówiły przeprowadzenia na kontrolowanych przez siebie terytoriach pierwszego oraz drugiego głosowania.  Wynikiem tego było wniesienie przez ukraiński parlament  4 listopada projektu  ustawy w sprawie zniesienia ustawy z dnia 16 września.

Biorąc pod uwagę postanowienia Mińskiego Protokółu oraz fakt, że w jego uchwaleniu czynnie uczestniczyła Rosja, a którego postanowienia nie zostały dotrzymane przez separatystów wspieranych przez Kreml, łatwo dostrzec można analogię  z Rozejmem w Chasawjurcie z 31 sierpnia 1996 r. Był to układ  kończący pierwszą wojnę czeczeńską, zawarty  między Federacją Rosyjską a Czeczeńską Republiką Iczkeria. Rozejm  ten nakazywał natychmiastowe przerwanie walk oraz wycofanie wojsk rosyjskich z Czeczenii, a spowodował, że region ten stał się bazą dla przestępców, przemytników i terrorystów, a w konsekwencji drugą wojnę czeczeńską. Wtedy pytanie o status terytorium pozostało bez odpowiedzi przez następnych kilka lat. W tym kontekście wydaje się, że działania rosyjskie skierowane są na dalsze destabilizowanie  sytuacji na wschodzie Ukrainy.

Nie ulega wątpliwości, że wybory na okupowanych terytoriach wschodniej Ukrainy są potrzebne, chociażby w celu ułatwienia prowadzenia dalszych rozmów między obiema stronami. Muszą one jednak zostać przeprowadzone zgodnie z ustawodawstwem Ukrainy oraz międzynarodowymi porozumieniami, w tym Protokołem Mińskim z 5 września 2014 r.

Marina Tymoszenko – Członkini KN Futurum Europae

Zmiany w powoływaniu i funkcjonowaniu Komisji Europejskiej wywołane Traktatem z Lizbony objęły Komisję Jeana – Claude’a Juckera

Komisja Jeana – Claude’a Juckera rozpoczyna prace

Z dniem 1 listopada 2014 roku Komisja Europejska w nowym składzie, pod przewodnictwem Luksemburczyka Jeana – Claude’a Junckera rozpoczęła formalne urzędowanie. Komisja skoncentruje się przede wszystkim na działaniach z zakresu miejsc pracy, wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, jednolitego rynku europejskiego oraz unii energetycznej i przeciwdziałaniu zmianom klimatu.

Procedura powoływania Komisji Europejskiej

W świetle art. 17 ust. 3 TUE kadencja Komisji wynosi 5 lat, a na procedurę powoływania
jej członków składa się kilka etapów. Pierwszym z nich jest wybór przewodniczącego Komisji. W drodze głosowania większością kwalifikowaną w Radzie Europejskiej, po uwzględnieniu wyborów do Parlamentu Europejskiego oraz przeprowadzeniu konsultacji, kandydat na funkcję przewodniczącego Komisji zostaje przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu. W Traktacie z Lizbony zostało przyjęte rozwiązanie, że gdyby kandydat nie uzyskał w Parlamencie Europejskim obligatoryjnej większości głosów członków wchodzących w jego skład, Rada Europejska zobowiązana jest w terminie jednego miesiąca do przedstawienia nowego kandydata. Istotnym jest, że przy wyborze osoby na stanowisko przewodniczącego Komisji Europejskiej należy uwzględnić konieczność poszanowania demograficznej oraz geograficznej różnorodności Unii Europejskiej oraz Państw Członkowskich wchodzących w jej skład. Rada Europejska oraz Parlament zobowiązują się zatem do zapewnienia sprawnego przebiegu procedur związanych z powołaniem przewodniczącego Komisji.

Kolejny etap prac stanowi przyjęcie listy osób na stanowiska komisarzy w drodze wspólnego porozumienia Rady oraz wybranego przewodniczącego Komisji, na podstawie sugestii Państw Członkowskich. Lista komisarzy wraz z przewodniczącym Komisji oraz Wysokim Przedstawicielem Unii do spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa podlega kolegialnemu zatwierdzeniu przez Parlament Europejski. Ostateczne głosowanie w Parlamencie poprzedzone jest przesłuchaniami kandydatów w poszczególnych komisjach parlamentarnych. Stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, po zatwierdzeniu i przyjęciu nowego składu Komisji Europejskiej w Parlamencie, Rada Europejska mianuje Komisję.

Zmiany w strukturze organizacyjnej Komisji Europejskiej

W skład Komisji Europejskiej wchodzi obecnie 28 komisarzy mimo zapowiadanej  w Traktacie zmiany polegającej na ograniczeniu ich liczby do 2/3 Państw Członkowskich (art. 17 ust. 5 TUE).
Skład ten obejmuje osobę przewodniczącego oraz Wysokiego Przedstawiciela Unii do spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa – obecnie to drugie stanowisko sprawuje Włoszka Federica Mogherini. Jean – Claude Juncker dokonał jednak zmian w zakresie powołania kilku wiceprzewodniczących, których głównym zadaniem będzie zapewnienie harmonizacji prac pozostałych komisarzy oraz czuwanie nad realizacją wspomnianych priorytetowych zadań Komisji. Funkcje wiceprzewodniczących sprawują: Frans Timmermans, Kristalina Georgieva, Andrus Ansip, Maroš Šefčovič, Valdis Dimbrovskis oraz Jyrki Katainen.

Patrycja Ornafel – członkini Koła Naukowego Futurum Europae

Artykuł do przeczytania także na portalu student.lex.pl

Rozpoczęło się częściowe stosowanie umowy stowarzyszeniowej Ukraina - Unia Europejska

1 listopada Prezydent Ukrainy Petro Poroszenko pogratulował Ukrainie  rozpoczęcia stosowania Umowy stowarzyszeniowej Ukraina – Unia Europejska, ratyfikowanej przez Werchowną Rade Ukrainy (nazwa parlamentu) i Parlament Europejski 16 września br.

Na Ukrainie ustawę o ratyfikacji poparło w głosowaniu 355 deputowanych w 450-osobowym składzie Werchownej Rady, a w Strasburgu za ratyfikacją opowiedziało się 535 europosłów.

Dla wielu eurodeputowanych zaskoczeniem było rownocześnie ogłoszone w piątek 

w Brukseli unijno-rosyjsko-ukraińskiego porozumienia, które przewiduje, że wdrożenie umowy o wolnym handlu UE – Ukraina zostanie odłożone do 31 grudnia 2015 roku. Na takie rozwiązanie nalegała Rosja, która groziła, że w razie niespełniania jej wymogów wprowadzi cło na towary ukraińskie. Z kolei 23 października Parlament Europejski przedłużył bezcłowy dostęp ukraińskiego eksportu do rynku UE do końca 2015 roku.

Do zakończenia procedury ratyfikacji Umowy stowarzyszeniowej przez wszystkie państwa członkowskie UE stosunki między Ukrainą a UE, które nie są objęte tymczasowym stosowaniem dokumentu, będą regulowane zgodnie z Umową partnerstwa i współpracy między Ukrainą a UE z 10 listopada 1994 roku.

Zgodnie z Decyzjami Rady UE 2014/295/UE z dnia 17 marca 2014 roku, 2014/668/UE z dnia 23 czerwca 2014 roku oraz 2014/691/UE z dnia 29 września 2014 roku od 1 listopada 2014 roku tymczasowo będą stosowane następujące rozdziały/artykuły Umowy:

1)    Rozdział I «Ogólne zasady»;

2)    Rozdział ІІ «Polityczny dialog i reformy, polityczne stowarzyszenie, współpraca i konwergencja w zakresie zewnętrznej polityki i bezpieczeństwa»: artykuł 4 «Cele politycznego dialogu», artykuł 5 «Forum dla prowadzenia politycznego dialogu», artykuł 6 «Dialog i współpraca w zakresie reform wewnętrznych»;

3)    Rozdział ІІІ «Sprawiedliwość, wolność i bezpieczeństwo»: artykuł 14 «Nadrzędność prawa, poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności», artykuł 19 «Przepływ osób»;

4)    Rozdział V «Współpraca gospodarcza i sektorowa»:

a)   Podrozdział  1 «Współpraca energetyczna, w tym kwestie jądrowe» (z wyjątkiem artykułu 338 (k) (w celu promowania Mechanizmu wspólnego wdrażania Protokołu z Kioto do Ramowej Konwencji ONZ w sprawie zmiany klimatu z 1997 roku), artykułów 339 (w sprawie wymiany informacji i doświadczeń) i 342 (odnośnie współpracy w zakresie pokojowego wykorzystania energii jądrowej);

b)   Podrozdział 6 «Środowisko» (z wyjątkiem artykułu 361 (stosunki handlowe), 362 (1) (c) (planowanie pokonania skutków klęsk żywiołowych i innych sytuacji kryzysowych), 364 (współpraca w zakresie obrony cywilnej), 365 (a) (rozwój kompleksowej strategii w zakresie ochrony środowiska), a 365 (c) (opracowanie i wdrożenie polityk dotyczących zmiany klimatu);

c)    Podrozdział 7 «Transport» (z wyjątkiem artykułu 368 (3) (wymiana informacji i wspólne działania w skale regionalnej i międzynarodowej), 369 (a) (rozwój krajowej polityki transportu), oraz (d) (przystąpienie do odpowiednich międzynarodowych organizacji transportowych i umów);

d)   Podrozdział 12 «Usługi finansowe»;

e)   Podrozdział 17 «Rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich» (z wyjątkiem artykułu 404 (h) odnośnie zwiększenia harmonizacji zagadnień omawianych w ramach organizacji międzynarodowych);

f)     Podrozdział 18 «Polityka w sektorze rybołówstwa i polityki morskiej» (z wyjątkiem artykułu 410 (b) (inicjatywy co do inspekcji i kontroli działalności połowowej przy użyciu niezbędnego sprzętu nadzoru), 411 (współpraca dotycząca zintegrowanej polityki morskiej);

g)    Podrozdział 20 «Ochrona konsumentów»;

h)   Podrozdział 26 «Współpraca dotycząca społeczeństwa obywatelskiego»;

i)     Podrozdział 28 «Uczestnictwo w programach i agencjach UE»;

5)    Artykuł 353 dotyczący stopniowego zbliżenia do struktury opodatkowania przewidzianej w prawie UE;

6)    Artykuł 428 dotyczący stopniowego zbliżaniu prawodawstwa i praktyki do zasad prawa UE, w szczególności w dziedzinie chorób zakaźnych, służby krwi, transplantacji komórek i tkanek oraz tytoniu;

7)    Rozdział VI «Współpraca finansowa i przepisy w zakresie walki z oszustwem finansowym»;

Załącznik XXVI, załącznik XXVII (z wyjątkiem kwestii jądrowych), załączniki XXVIII-XXXVI (z wyjątkiem pkt 3 załącznika XXXII), XXXVIII-XLI, XLIII i XLIV oraz Protokół III.

Ganna Verbovetska, członkini KN Futurum Europae

Artykuł do przeczytania także na portalu student.lex.pl

Bliżej potrzeb konsumenta – nowe rozporządzenie nr 1169/2011

Informacje o produktach żywnościowych zawarte są przede wszystkim na etykietach na opakowaniach oraz mogą mieć formę wszelkiego rodzaju oznakowań. Obowiązek oznakowania wyrażony jest w art. 45 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Stanowi on, że „środki spożywcze wprowadzone do obrotu są znakowane".  Jest to konieczne, szczególnie teraz, gdy po etapie zwanym „fast food”, następuje tendencja „slow food”, a ludzie częściej koncentrują się na tym, co spożywają. W ust. 2  ustawa określa, co należy rozumieć pod pojęciem „oznakowanie". „Oznakowanie środka spożywczego obejmuje wszelkie informacje w postaci napisów i innych oznaczeń, w tym znaki towarowe, nazwy handlowe, elementy graficzne i symbole dotyczące środka spożywczego i umieszczone na opakowaniu, etykiecie, obwolucie, ulotce, zawieszce oraz w dokumentach, które są dołączone do tego środka spożywczego lub odnoszą się do niego" . W celu zapewnienia konsumentom możliwości świadomego wyboru, wymagana jest odpowiednia forma oznakowań, a także pełna nad nimi kontrola, tak aby zapobiec oszustwom, przemycaniu informacji oraz potencjalnym pośrednim i bezpośrednim zagrożeniom życia lub zdrowia ludzi ze strony producentów artykułów spożywczych. 

Jak było dotychczas ?

Kwestia oznakowań uregulowana była dotąd w wielu aktach prawnych, m.in. w dyrektywie Rady z 24 września 1990 r. w sprawie oznaczania wartości odżywczej środków spożywczych , dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych , oraz dyrektywie 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym . 13 grudnia 2014 r. zaczną być stosowane przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z  25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności . Uchyla ono szereg aktów prawnych o tej samej tematyce. Celem niniejszego rozporządzenia jest umożliwienie konsumentom identyfikacji i właściwego wykorzystywania danego środka spożywczego oraz dokonywania wyborów zaspokajających ich indywidualne potrzeby dietetyczne poprzez m.in.  ułatwianie dostępu do tych informacji osobom niewidomym i niedowidzącym przez podmioty działające na rynku spożywczym.

Jakie zmiany wprowadza nowe rozporządzenie?

Wśród wielu nowych przepisów podkreślić należy iż nareszcie uregulowana zostaje kwestia etykiety, czym dokładnie jest, jak powinna wyglądać, co powinna zawierać.

Zwiększona zostaje czytelność ulotki na opakowaniu produktu. Określono odpowiednią wielkość czcionki, zaznaczono, że informacje te nie mogą być w żaden sposób usuwalne, ukryte, zasłonięte czy nawet przerwane nadrukami i ilustracjami.

Dokument wypunktowuje także listę informacji, które muszą być zawarte na opakowaniach produktów żywnościowych. Konsument dowie się, czy produkt był rozmrażany, jaka jest jego wartość odżywcza, skąd pochodzi mięso, które spożywa a nawet z jakiej rośliny pochodzi olej lub tłuszcz stosowane jako składniki w produkcie spożywczym.

Odpowiedź na wszystkie „ale”?

Nasuwa się pytanie czy treść rozporządzenia oraz wprowadzane przez nie zmiany realizują postawiony cel, a także jak wpływa ono na obecną sytuację konsumenta na rynku produktów żywnościowych?  Czy rzeczywiście zaczął być traktowany inaczej, lepiej? Czy wymogi formułowane przez ustawodawcę a dotyczące znakowania artykułów spożywczych dostarczają konsumentom informacji niezbędnych do dokonania przez nich rozsądnego wyboru?

Na tę chwilę można jedynie wysnuwać podejrzenia. Jednak podkreślić należy jedno, coś się zmienia. Zarówno podejście klientów sklepów, którzy coraz częściej zastanawiają się nad tym co kupują, jak i podejście ustawodawcy, który wychodzi im naprzeciw dając możliwość dokładniejszego poznania produktu.

Małgorzata Aleksander, Koło Naukowe Futurum Europae

Artykuł do przeczytania także na portalu student.lex.pl

Gagauzja w obiektywie. Pasje naukowe pracowników UAM

Dyrekcja Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu, zaprasza na wystawę: 

Gagauzja w obiektywie. Pasje naukowe pracowników UAM. 

Otwarcie wystawy odbędzie się 6 listopada 2014 r., o godz. 12.00, w gmachu Biblioteki, ul. Ratajczaka 38-40.

Gagauzi to zagadkowy lud zamieszkujący obecnie przede wszystkim w Besarabii. Największy obszar ich zwartego osadnictwa znajduje się na południu Republiki Mołdawii. Ponadto spotkać ich można w Bułgarii, Rumunii, Grecji, Turcji, Rosji, Brazylii oraz na innych jeszcze obszarach. 

W ciągu ostatnich 200 lat przesiedlili się oni w międzyrzecze Dniestru i Prutu z obszaru dzisiejszej Bułgarii. Emigrowali głównie dobrowolnie w poszukiwaniu lepszego i bezpieczniejszego życia. Największa fala migracyjna przypada na początek XIX wieku. W swojej nowej ojczyźnie byli poddanymi Rosji, obywatelami Rumunii, ZSRR a obecnie Republiki Mołdawii oraz Ukrainy.”

Jerzy Hatłas, absolwent historii oraz archeologii UAM, doktor historii. Od 1984 roku pracownik BU UAM. Uczestnik 3 ekspedycji archeologicznych w Novae (Bułgaria).

Autor 3 książek oraz około 100 artykułów z zakresu historii starożytnej, archeologii śródziemnomorskiej, politologii oraz bibliotekoznawstwa. 

Od kilku lat zainteresowania badawcze autora koncentrują się wokół problematyki besarabskiej (zwłaszcza Gagauzów oraz Bułgarów zamieszkujących na tym obszarze).

Wystawę można oglądać do 30 listopada 2014 r.

Wykład Agnieszki Żukowskiej

Serdecznie zapraszamy!

Sprawozdanie z wizyty ambasadora Azerbejdżanu w Polsce, Hasana Hasanova.

Dnia 29 maja odbył się już trzeci wykład z cyklu "Kariera w dyplomacji". Naszym gościem był pan Hasan Hasanov - były premier i minister spraw zagranicznych Republiki Azerbejdżanu, były ambasador w przedstawicielstwie Azerbejdżanu przy ONZ, były ambasador na Węgrzech, a od 2010 roku ambasador w RP. Licznie zgromadzona publiczność wysłuchała interesującego wykładu dotyczącego historii oraz aktualnej sytuacji polityczno - gospodarczej Azerbejdżanu z uwzględnieniem konfliktu Azerbejdżańsko - Ormianskiego.

Pracownicy ambasady przygotowali dla uczestników wydarzenia liczne publikacje dotyczące kultury, sztuki, architektury oraz historii Azerbejdżanu z uwzgędnieniem roli Polski i Polaków. Zadbano też o tradycyjny azerbejdżański poczęstunek.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji.

Dyplomacja w służbie promocji kultury

„Dyplomacja w służbie promocji kultury. Historia i współczesność Azerbejdżanu w rozważaniach Jego Ekscelencji Hasana Hasanova”

Koło Naukowe „Futurum Europae” serdecznie zaprasza na kolejne spotkanie z cyklu „Kariera w dyplomacji”. 29 maja o godz. 13 w sali Delta Collegium Iuridicum Novum wykład wygłosi

Ambasador Republiki Azerbejdżanu w Polsce

Jego Ekscelencja Dr Hasan Hasanov.

Premier Azerbejdżanu w latach 1990-1992, Stały Przedstawiciel przy ONZ w latach 1992-1993,

Minister Spraw Zagranicznych w latach 1993-1998, Ambasador na Węgrzech,

30 marca 2010  roku mianowany Ambasadorem Republiki Azerbejdżanu  w Polsce

PO SPOTKANIU ZAPRASZAMY W IMIENIU GOŚCIA NA DEGUSTACJĘ LOKALNYCH POTRAW ORAZ SŁODYCZY AZERBEJDŻAŃSKICH. 

Film z konferencji "Dekada zmian"

Serdecznie zapraszamy do obejrzenia krótkiego traileru filmu z konferencji "Dekada zmian" zorganizowanej przez KN Futurum Europae. ;)

10 na 10. Unia Europejska – Samorząd – Obywatele

Urząd Marszałkowski, Regionalny Ośrodek Debaty Międzynarodowej oraz Miasto Poznań serdecznie zapraszają na konferencję:

„10 na 10. Unia Europejska – Samorząd – Obywatele”

30 kwietnia 2014 roku w Poznaniu ramach obchodów 10 rocznicy akcesji Polski do Unii Europejskiej Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego we współpracy z partnerami: Regionalnym Ośrodkiem Debaty Międzynarodowej oraz Urzędem Miasta Poznania organizuje konferencję „10 na 10. Unia Europejska – Samorząd – Obywatele”.
Podczas wydarzenia zaprezentowane zostaną doświadczenia samorządów z Polski oraz 9 państw największego rozszerzenia Unii Europejskiej, które miało miejsce w 2004 roku, płynące z 10 lat członkostwa w UE.
Debata w pierwszej części konferencji - z udziałem ekspertów oraz przedstawicieli instytucji i organów UE - dotyczyć będzie procesu rozszerzenia Unii Europejskiej – zarówno w kontekście doświadczeń jak i perspektyw dla państw Bałkanów Zachodnich i tych objętych programem Partnerstwa Wschodniego.
W drugim panelu dyskusja dotyczyć będzie przede wszystkim doświadczeń i dobrych praktyk samorządów państw rozszerzenia 2004 roku płynących z minionej dekady ich członkostwa, a także perspektyw na kolejne lata.

Trzecia część konferencji (odbywająca się równolegle z panelem II) poświecona zostanie budowie społeczeństwa obywatelskiego w państwach naszego rozszerzenia, państwach Partnerstwa Wschodniego oraz Bałkanów Zachodnich. W związku z 10 rocznicą wyborów do Parlamentu Europejskiego omówione zostaną także przykłady dobrych praktyk w kontekście zwiększania partycypacji społecznej i budowania frekwencji w wyborach do Parlamentu Europejskiego.

Samorząd Województwa Wielkopolskiego zaprosił do udziału w konferencji polskich i europejskich polityków, którzy odegrali kluczowe role w udanym zwieńczeniu procesu akcesyjnego Polski, jak również reprezentantów polskich samorządów, swoich samorządowych partnerów zagranicznych, przedstawicieli władz lokalnych i regionalnych z krajów, które stały się członkami Unii Europejskiej razem z Polską, a także przedstawicieli
państw bałkańskich oraz tych objętych programem Partnerstwa Wschodniego.
Konferencja „10 na 10. Unia Europejska – Samorząd – Obywatele” realizowana jest w ramach mechanizmu wsparcia samorządowego i obywatelskiego wymiaru polskiej polityki zagranicznej. Projekt jest współfinansowany ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Zapraszamy do wzięcia udziału w wydarzeniu na facebook'u:

https://www.facebook.com/events/655047547883118/

Więcej informacji oraz szczegółowy program konferencji znajdą Państwo na stronie http://rodm-poznan.pl/konferencja-10-na-10-unia-europejska-samorzad-obywatele.html

Sprawozdanie z konferencji

Serdecznie zapraszamy do przeczytania krótkiego sprawozdania z konferencji pt. "Dekada zmian", która odbyła się 7 kwietnia 2014 r. na Wydziale Prawa i Administracji UAM z inicjatywy Koła Naukowego Futurum Europae. Dostępne jest ono na stronie internetowej konferencji stronie internetowej konferencji. 

Zapraszamy także do obejrzenia fotorelacji na naszym Funpage'u

Wykład Profesora Adama Daniela Rotfelda

Serdecznie zapraszamy na wykład zatytułowany "Co dalej z Ukrainą", który w piątek 14 marca o godzinie 18 w sali beta CIN wygłosi Profesor Adam Daniel Rotfeld.

Nowe informacje na stronie konferencji pt. "Dekada zmian"

Serdecznie zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej utworzonej na potrzeby organizowanej przez KN Futurum Europae konferencji, na której znajdą Państwo najnowsze informacje dotyczące m.in.:

• sponsorów konferencji, w tym wydawnictwa Wolters Kluwer

• uczestnictwa w wydarzeniu kolejnych ekspertów - doktora Andrzeja Byrta oraz Marszałka Województwa Wielkopolskiego Marka Woźniaka
• wyników konkursu na abstrakt wystąpienia - tematów wystąpień studentów i doktorantów z najlepszych polskich uczelni wyższych

www.fe-konferencja.blogspot.com

DEKADA ZMIAN. UNIA EUROPEJSKA 2004 - 2014. PRZESZŁOŚĆ. TERAŹNIEJSZOŚĆ. PRZYSZŁOŚĆ INTEGRACJI.

Serdecznie zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej poświęconej organizowanej przez KN Futurum Europae konferencji pt. "Dekada zmian. Unia Europejska 2004 - 2014. Przeszłość. Teraźniejszość. Przyszłość integracji." 

www.fe-konferencja.blogspot.com

Znajdziecie na niej Państwo najnowsze wiadomości dotyczące naszych ekspertów, członków rady programowej oraz tematów referatów, które zostaną wygłoszone 7 kwietnia. 

Serdecznie zapraszamy!

Polska Platforma Uniwersytecka - Unirank

Serdecznie zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej Polskiej Platformy Uniwersyteckiej (www.unirank.pl), a także profilu na facebook'u (https://www.facebook.com/unirank). 

Znajdą tam Państwo informacje dotyczące m.in. działalności uniwersytetów, innowacyjnych przedsięwzięć, ludzi nauki, rankingów uczelni akademickich oraz analizy, projekty i wydarzenia, kulturę studencką.

Polecamy!